یادداشت ادبی فاطمه حمزه پور(ناهید) به بهانه سالروز شهادت دایی ها و برادرها

هوالشاهد
داداش‌ها و دایی‌ها!
هنوز برایتان ننوشته‌ام
نخواستم که بنویسم که مبادا بگویند با مرکب خون شما خودنمایی می‌کنم
از هیچ موضوعی که مرتبط با شما باشد نگفتم
هیچ جا از نسبتم با شما سخنی نگفتم مگر به دوستی خیلی صمیمی آن هم فقط برای درد دل
بر خلاف تصوری که بوده و هست این نسبت را با چیزی معامله نکردم
اما امسال که داستان یک سال جدید را در کنار همانکه برای شما آمده بود با نام کریم اهلبیت شروع کردم و امروز که سالروز پر کشیدن شما با سالروز ضربت خوردن مولای صبر و سکوت همراه است
و حالا که این روزها موضوع ترور و امنیت بحث داغ محافل مجازی و حقیقی شده است دیگر قلمم برای خودم و به دست خودم نیست که نخواهم از رشادت‌های شما بنویسم
حالا که می‌بینم در لابلای زخم‌ها و نمک‌ها در میان حرف‌های برخی نمک نشناس‌ها هنوز حرف خون و شمشیر را باور ندارند
و حالا که شما نیستید و مادرم هست و پاهای ورم کرده و صبر زینبی و پدرم هست و سینه‌ی خسته و خنده‌های زورکی و من هستم هزاران هزار درد ناگفته…
باید ببخشید که حتی شاعرانه ها را فراموش کرده ام
شما قداست رازید یا بهانه‌ی عشق
امین خانه‌ی سرّید یا ترانه‌ی عشق…
و من هستم و خدا هست و بغض‌هایی که در  ۲۴خرداد هر سال می‌آید و بر سینه می‌نشیند و می‌ماند.
وبه قول مشهور این روزها:
ما به #خرداد پر از حادثه عادت داریم
و چون می‌گذرد غمی نیست…
#فاطمه_حمزه_پور
#ناهید
۲۴ #خرداد ۹۶

منطبق با کلیدواژه:

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*

bigtheme
.کلیه حقوق این سایت متعلق به پایگاه اطلاع رسانی مهندس محمدعلی عرب نژاد(عاکف) می باشد
  طراحی توسط گروه فناوری نیماد
x

شاید بپسندید

مسمومیت دانش‌آموزان

#هوالعزیز گاهی بر سر برخی مسائل اجتماعی و یا حتی اعتقادی با دخترم اختلاف‌نظرهای جدی دارم و برخی مواقع این اختلاف نظرها به بحث‌های جدی کشیده می‌شود و بعضا جدال‌مان بشدت بالا می گیرد، با اینکه برایم آینده و اندیشه‌ی دخترم، خیلی ...

چه کسی جاسوس است؟

چه کسی جاسوس است؟! بدون مقدمه اینکه به‌جای یک عقیق دو عدد به انگشتانش دارد؛ به‌جای یک اثر ، سه اثر سجده بر پیشانی دارد؛ یقه‌ی پیراهنش را هم تا آخر بسته است؛ ته ریش هم دارد؛ حرف هم که می‌زند انگار دکترای ...

تقدیم به مهر

🖤تقدیم به مهر: زمانِ رعد و برق خطبه‌اش، هنگام طوفانش زمین می‌لرزد از آرایه‌های قهرِ پنهانش مدد کن ای قلم! امشب که بی‌پروا زدم دل را به اقیانوس مواجی که پیدا نیست پایانش کتابی مملوِ از فضل است و باید عالَمی عالِم ...