غزلی جدید از خانم زهرا وهاب(ساقی) با تضمین مصرعی از ارفع کرمانی

ویرانه بی خیال تو ماوای ما نبود

(من بی تو غرق دلهره)، معنای ما نبود

پیراهنی که دست قضا دوخت برتنم

شایسته ی توان و سراپای ما نبود

ما را هوای عشق تو رسوای شهر کرد

اما به فکر غربت فردای ما نبود

«کاری که عشق کرد گمانم خدا نکرد»*

رسوا شدیم و شهر دگر جای ما نبود

شیطان تبر به قامتمان زد که بشکنیم

او با خبر ز ریشه ی دنیای ما نبود

در خاطرات تلخ درختی که تیشه خورد

رازی شبیه سرِّ سویدای ما نبود

سیبی بهشت شوق پدر را به باد داد

نامردمان ! خطای پدر پای ما نبود

ما را شبی به وعده ی دریا فریفتند

اما کویر، وسعت دریای ما نبود

شمعی که نذر قصه ی وصل تو کرده ایم

اندازه ی سیاهی شبهای ما نبود

با این همه قسم به زلال نگاه تو

عاشق به ناز چشم تو همتای ما نبود

“ساقی”! شراب شعر تو مستم نمیکند

جامی غزل ، برابر صهبای ما نبود…

زهرا وهاب(ساقی)

پ.ن:

*مصرعی از غزلیات مرحوم ارفع کرمانی:

«افتاد و سوخت هر چه هوس بود در دلم

کاری که عشق کرد، گمانم خدا نکرد»