این روزها در هیچ فضای دیگری به اندازه فضای مجازی به قلم و صاحبان قلم پرداخته نمی‌شود. دلیل این داستان هم کمی تا قسمتی مشخص است تعداد سایت‌ها، وبلاگ‌ها، پیج‌های فیسبوک، صفحه‌های‌‌ اینستاگرام کانال‌های و گروهای تلگرام واتس آپ و لاین و… آنقدر زیاده شده که متاسفانه هیچ کنترل و ترمزی برای کژی‌ها و ناراستی‌های این شبکه‌ها نیست. البته می‌دانیم ...

یک روز زیبا با برو بچه های نشریه ذوالفقار کرمان بیست و هفتم مرداد ماه ۹۵ مدیر مسئول، سردبیر و دوستان شاعر و نویسنده کرمانی

امروز ۲۰ مردادماه سه مطلب از عاکف در شماره ۸۵۲ نشریه ذوالفقار منتشر شد: غزلی آیینی به مناسبت میلاد حضرت رضا علیه السلام تحت عنوان “بچه ماهی” تقدیم به پیشگاه آن حضرت “ناگفته های بابا رجب” به بهانه شهادت جانباز جنگ، رجب محمدزاده و قسمت پایانی یادداشت “کرامات انسانی در عهدنامه مالک اشتر” در ستون دین و انسان نشریه ذوالفقار، ...

به مناسبت ورود و دفن شهدای گمنام به کرمان:   دارند می‌آیند مردانی که گمنامند گمنام اما راه حلّ هر معمایند   دارند می‌رقصند همراه سکوتی محض آری چقدر این قاصدک‌ها ناز و آرامند   آزادگی را ارمغان آورده می‌دانند گنجشککان باغ، بندِ دانه و دامند   ای آسمانی‌ها! حقیقت را ببارانید اینجا حقیقت‌های ما هم غرقِ اوهامند   ای ...

بداهه ای در بازگشت از سفر مشهد و حال و هوای خاص حرم: «بچه ماهی» نوشتم باز هم پیش تو شعرِ بی‌پناهی را مقفا کرده ام تصویرهای “یاالهی” را رمیده آهویی از بند صیاد و یقین دارد مداوا می‌کند چشمِ تو دردِ بی‌پناهی را تمنا می کنم از خشکی ساحل ببر دیگر به دریای پر از مهرِ خودت این بچه ...

از: فرزند یک جانباز ساده بازنشسته به: دختر سیدصفدر حسینی من شاعرکی هستم زخم خورده از خیرالموجودین لیست ناامید و حالا بیرون شده از لابلای غزلهایی که درد را با زبان عاشقانه به تصویرمی کشد، ساعات اولیه و گرم بامداد یک سه شنبه از تیرماه ۹۵ را با یک بی خوابی عمیق پشت سرم میگذارم. یک بی خوابی به بلندای ...

سرویس خبر: صبح امروز نشریه ذوالفقار کرمان در شماره ۸۴۶ خود یادداشتی از محمدعلی عرب نژاد(عاکف) را ستون دین و انسان خود منتشر کرد ضمن تشکراز جناب آقای احمدی مدیرمسئول محترم و سرکار خانم دکتر نسترن ابراهیمی سردبیر محترم این نشریه قسمت اول این یاددداشت از نظر خوانندگان محترم می گذرد: مقدمه(ذوالفقار): گاهی اوقات در بین بسیاری از افراد، اینگونه ...

ابیاتی از دو غزل عاکف سیاه مشق شده توسط یکی از دوستان اصفهانی جناب آقای شهرام راستی: مذهب عاکف تمامش نمی از لبخند توست آخرش تسلیم اسلام نگاهت می شوم…

در این شهر، راهی به جایی ندارم به جز دردها آشنایی ندارم   بدور از صفِ مدعیان نشستم همین هستم و ادعایی ندارم   تو ای شیخ! باش و خدایی که داری که من جز بتِ خود، خدایی ندارم   میان همه دلبری‌هایِ دنیا پری رویِ بالا بلایی ندارم   چنان بی تو غرقِ سکوتم که حتی غم و هق ...

چه قَدَر چشم های تو نازند مثل آهو، شبیه یک بادام خم ابروت مثل یک شمشیر سرخی گونه ات شبیه جام   می شود با تو رفت تا دریا با تو باید سوار قایق شد می شود با تو عشق را فهمید می شود با تو مست و عاشق شد   زیر این چهره ی پر از خنده صورتی غرق ...

گلهام، پژمردند؛ بر این خاک، نفرین! در دشت، بر سرهای زیر لاک، نفرین!   خوابم پریشان است و من درگیر فریاد بر حمله ی کابوس وحشتناک، نفرین!