آیین چهارشنبه سوری، درتاریخ گذشتگان ایران زمین نشان از همدلی، مهربانی و زدودن غبار کینه و بغض داشته و یادآور فرار اندیشه های انسانی از تاریکی جهالت و گمراهی بوده و هست.
اما در سال های اخیر، در بین بسیاری از هم وطنان، این آیین باستانی تغییر مسیر داده و رنگی دیگر به خود گرفته است، به حدی که شاید بتوان گفت حتی در این روزها، در گفتار برخی از عزیزان هم میهن، بخشی از جشن باستانی قبل از نوروز، کاملا وارونه جلوه می کند و متاسفانه هر ساله، زیبایی، روشنی و گرمای عشق و عطوفت، چهارشنبه آخر سال، جای خود را به بروز خاطره های تلخ این شب، داده است. آنچه در تاریخ کهن و دور، برای ما، بعنوان مردم ایران زمین مشخص است این است که چهارشنبه سوری جشن است، جنگ نیست و “سور” و جشن و سرور و شادی در این شب، به هیچ دلیلی نباید به تلخی های همه ساله، تغییر جهت پیدا کند.
ای کاش لااقل امسال به دلایل نو و تلخی که در ماه های پایانی سال داشتیم، شروعی نو و شیرین را برای بازگشت به فرهنگ اصیل خود در این شب رقم بزنیم. هنوز خستگی روحی و جسمی بر تن و جان آتش نشان های کشورمان در فراق دوستان داستان پلاسکوی تهران باقیست حداقل برای داغ دل فرزندی که پدر آتش نشان او از دی ماه سرد ۹۵ برنگشته است؛ گرمای آتش سوری را به گرمی همدلی و مهربانی و آرامش پیوند دهیم و این جشن باستانی را با فرهنگ غنی گذشته برگزار کنیم و چهارشنبه سوری را به چهارشنبه سوزی تبدیل نکنیم.
محمدعلی عرب نژاد
۲۴ اسفند ۹۵