خانم زهرا وهاب(ساقی) شاعره ی خوش ذوق ایرانی بانویی از استان اصفهان شهر خور و بیابانک در یادداشتی بسیار محبت آمیز ما را مورد لطف و عنایت خود قرار دادند
متن این نامه به شرح ذیل از نظر خوانندگان عزیز می گذرد:
بنام خدا:
زندگی پر از اتفاقات تلخ و شیرین است. نه تلخیهایش ماندگار است و نه حلاوتش.
خیلی دیر می فهمیم به خاطر این رنج های ناپایدار، غصه خوردن اشتباهی بزرگ است و تازه وقتی فهمیدیم که نباید غصه می خوردیم، باز گرفتار اندوهی تازه تر می شویم به خاطر آنچه که به بهای سنگین رنج کشیدن خریده ایم.
راست گفته اند: هردم از نو غمی آید به مبارک بادم.
زندگی را سخت نیر وگرنه آسان نمی گذرند این لحظه ای شتابان…
همواره ببخش بی هیچ انتظاری و بخند و شادمانی را به جهان هدیه کن. آفاتاب عمر همواره رو به مغرب در سفر است. زندگی کن تا فروغی باقیست…
با آرزوی زیباترین تقدیرها برای برادر شاعرم جناب آقای عاکف و همسر مهربان و فرزندان شیرین زبانش.
زهرا وهاب. ساقی ۲۶ ۱۲ ۹۳
خسته ام از خودم و اینهمه تکرار بیا
با بهاری که ز ره می رسد اینبار بیا
ماه من ساده بیا کلبه ی من درویشیست
تحفه ای مختصر از عاطفه بردار بیا
بین من با دل دیوانه دمادم جنگ است
فاتح کشور دل، حضرت سردار بیا
ساقی. الان۹:۳۰
پرانتز باز: عذر خواهی مرا در ارسال با تاخیر کتاب های ناچیزم ببخشید. منتظر کارت پستال بودم. (آیکن لبخند عذرخواهانه)