با عذرخواهی فراوان و کمی با تاخیر روز شعر و ادب فارسی را به محضر همه دوستانم، بخصوص دلبختگان وادی ادب و شعرای عزیز تبریک عرض می کنم. هم اکنون که روز بزرگداشت استاد شهریار تبریزی رو به پایان است؛ خدمت دوستان رسیدم به این بهانه:
“دیوان به دیوان” غزلیست حاصل سرقت از شاعران بزرگ، و در این ثانیه های خوش با اجازه از روح بلند استاد سخن سعدی، حافظ شیرازی علیه الرحمه، حضرت مولانای بزرگ، استاد شهریار تبریزی عاشق و استاد ارفع کرمانی عزیز،
تقدیم به اهالی شعر و ادب برای شادی روح پاک حضرت شهریار:
شعر سعدی خواندهام با یادت ای بالا بلا!
«تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را»
رفتن تو، ماندن من؛ شکل شعر صائب است
«آنچنان کز رفتن گل خار می ماند به جا»
فال حافظ هم خبر دارد از احوال دلم
«خاطر مجموع ما زلف پریشان شما»
«روحمست و عقلمست و خاکمست، اسرارمست»
توی شعر مولوی رقصیدهای صد مرحبا
روزگارم میشود آخر شبیه شهریار:
«آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا»
مثل ارفع «خلوتی داریم و با اندوه خود…
…آیه ها عشق را» خواندیم هنگام دعا
در پی چشمت اگر دیوان به دیوان میرود
عشق، عاکف را به درد شعر کرده مبتلا
#محمدعلی_عربنژاد_عاکف
۲۷شهریور۹۵