این روزها در هیچ فضای دیگری به اندازه فضای مجازی به قلم و صاحبان قلم پرداخته نمیشود. دلیل این داستان هم کمی تا قسمتی مشخص است تعداد سایتها، وبلاگها، پیجهای فیسبوک، صفحههای اینستاگرام کانالهای و گروهای تلگرام واتس آپ و لاین و… آنقدر زیاده شده که متاسفانه هیچ کنترل و ترمزی برای کژیها و ناراستیهای این شبکهها نیست.
البته میدانیم و قبول داریم که شایعه یکی از طبیعیترین پدیدههای اجتماعی و یکی از رایجترین شیوههای کنش متقابل است و به نوعی به طبیعت و رفتارهای تقریبا فطری انسان برمیگردد؛ اما با گسترش و همه گیرشدن استفاده از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، بیش از پیش چالش ها و مسائل پیش روی این مقوله، آشکار شده است و فضای مجازی ابزاری بسیار مناسب در راستای انتشار و گسترش شایعات و مطالب بیپایه و بیاساس است.
در انتشار شایعات، فقط جذاب بودن و یا منحصربفرد بودن موضوع کافیست تا بسیاری از کاربران این شبکه های اجتماعی که خیلی ناخواسته و به حسب جذابیت، به رواج آن کمک کنند و متاسفانه، خودشان هم ندانند که به گسترش شایعه کمک میکنند!
بگذریم…
…سیویکم مرداد ماه یا ۲۱ آگوست، را تعداد زیادی از دوستان بسیار عزیز و مهربان تبریک گفتند:
«شاعر عزیز روزت مبارک»
«داداش شاعرم روز شاعر رو بهت تبریک میگم»
«دوست شاعر و اهل قلم روزت مبارک»
و تبریکهایی از این قبیل که همه و همه نشان لطف و محبت دوستان عزیز و مهربان است.
حالا جدا از اینکه میدانیم #روزقلم، ۱۴ تیرماه و روز #شعر_و_ادب_فارسی، ۲۷ شهریورماه است.
۱۴تیرماه، روز عطارد، یا نویسندهی ستارههاست و این روز بی ارتباط به تاریخ کهن متمدن و فرهنگ ساز این سرزمین نیست. ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر(عطارد) مینامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است. به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان میدانستند و گرامی میداشتند…
۲۷ شهریور را به حرمت پاسداشت استاد بزرگ، شهریارتبریزی به این نام نامیدند که حالا میتوان گفت از نگاهی این نامگذاری به مناسبت و بجاست.
روزهای دیگری هم مانند روز حضرت #حافظ و استادسخن #سعدی و… وجود دارد که نکوداشت این روزها هم به تناسب رخداد آن، بجا و منطقی و درست است.
حالا در فاصله هفتاد و اندی روز بین ۱۴تیرماه، تا ۲۷ شهریور، روز “سیویکم تیرماه” یا ۲۱ آگوست چه نقشی در قلم و شعر و شاعری ایفا کرده، خدا میداند و بس.
در قبال تبریک پر از محبت دوستان، سر تعظیم فرو میآورم و لطفشان را با عشق، به دیده مینهم و دستشان را میبوسم که حسب مهر و محبت و بدین بهانه، بنام شاعر از ما یادی میکنند.
با اجازه از روح بلند بزرگان تاریخ ادب و ادبیات و قلم، آنچه را که برای یک دوست عزیز نوشتم؛ در حسن ختامی طنزگونه میآورم:
«دوست عزیز، بسیار تا بسیار ممنونم، اما «روزشاعر» به چه مناسبت؟
تولد سعدی، وفات حافظ، سی سالگی فردوسی و یا سالروز ازدواج خیام نیشابوری؟
کدام؟!…»
#محمدعلی_عربنژاد_عاکف
۳۱مرداد۹۵ ساعت ۲۲