مجموعه تلویزیونی مذهبی و تاریخی و بسیار ارزندهی شب دهم را خیلی خوب بخاطر دارم…
سمفونی “تعزیتی از رویا” که در ترانهی تیتراژ پایانی هر قسمت جاری بود هنوز گاهی دقیقه ها و شاید ساعت ها مرا به خود مشغول میکند.
آن روزها که اوایل جوانی ام بود برای اولین مرتبه افشین یداللهی و ترانههایش را شناختم
و پس از آن، ترانههای بسیاری از این مرد عزیز شنیدم و خواندم و لذت بردم.
فریاد “به من مومن نگو” و “بی عشق عمر آدم بی اعتقاد میره” در میوه ممنوعه که تصویرگر قدرتمند صنعان و ترسا در دوران کنونیست و… امروز در ذهن خسته و قلم شکسته من با داستان تلخ آسمانی شدن زنده یاد افشین یداللهی گره می خورد…
سال۹۵ را میتوان تلخ ترین سال دههی اخیر نامگذاری کرد…
یادش گرامی
روحش شاد
عاکف-۲۵اسفند۹۵